μικρή ιστορία με εικόνες και Εικόνες

…και η «ψώρα» μου με το (φωτο)χρονικο-γράφημα καλά κρατεί (άλλωστε ποτέ δεν έκρυψα, πως θαυμάζω και ζηλεύω τους  δημιουργούς και καίγομαι,  που εγώ δεν μπορώ εύκολα να εκφραστώ)...

Μέχρι κοντά στα 60 μου ήξερα, πως το όνομά μου δεν γιορτάζεται κι έμαθα να μη περνώ στεναχώρια γι αυτό. Τα τελευταία  λίγα χρόνια, με τα ηλεκτρονικά ημερολόγια και τα συνοδεύοντα Συναξάρια, πληροφορήθηκα, πως ένας από τους «αγίους  μεγάλους Τεσσαράκοντα τους εν τη λίμνη Σεβαστείας  μαρτυρησάντων (+320)»  έφερε το όνομα Ξάνθιος ή Ξάνθος και έτσι θα πρέπει να γιορτάζω την «ονομαστική»  μου γιορτή στη Μνήμη τους, την 9 Μαρτίου (φροντίζουν οι «Αγορές», να γίνεται αλισβερίσι), το έμαθα και αντιδρούσα με …χαμόγελο (ίσως αυτάρεσκο), δεν το ήθελα όμως.

Πριν από κανένα χρόνο τώρα, πήρα «Αποστολή» από τον μεγάλο μου γυιό, να πάω στη Βουλγαρία, δυτικά και βόρεια, στο ύψος της Σόφιας, στην πόλη Ζεμέν να βρώ ένα Βυζαντινό Μοναστήρι του 11^ου αιώνα (Ζεμένσκι Μαναστήρ) και να φωτογραφίσω μια αγιογραφία – τοιχογραφία, ιστορούσα την Σταύρωση του Κυρίου Ιησού Χριστού, όπου σε μια γωνία της, παριστάνεται η κατασκευή από  χαλκιάδες ή σιδηρουργούς, των  καρφιών της Σταυρώσεως (μοναδική ίσως απεικόνιση λαϊκών μαστόρων του σίδερου σε τοιχογραφία κοσμούσα Ιερό Ναό).

Το ταξίδι αυτό έγινε στα μέσα του περασμένου Ιανουαρίου, ύστερα από κουβέντα με Φίλους για ένα τριήμερο ξεκούρασης στη γειτονική χώρα, στο χωριό Μελένοικο (τόπος εξορίας από τα χρόνια τα Βυζαντινά), όπου σε κάθε σπίτι παράγεται πολύ καλό κρασί από το 1754 (Κορδόπουλος, ο μεγάλος οινοπαραγωγός).

Την επόμενη μέρα έτοιμοι και στο δρόμο για το Ζεμέν στις πλαγιές του βουνού Κονιάβσκα, στην κοιλάδα του Στρυμώνα, σε μια περιοχή εμφανούς εξόρυξης σιδηρομεταλλευμάτων.

 

Βρεθήκαμε ύστερα από "βάσανα" στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και η Έλένη …« ουφ, αισθάνομαι σαν τον Ιντιάνα Τζόουνς»

 

Εδώ, ω! της μεγάλης χαράς, η τοιχογραφία, που ψάχνουμε και …Αποστολή εξετελέσθη και …νατοι παρόντες οι σιδεράδες στην Αγιογραφία (μιας  και αυτό ήταν που έκανε ο κόσμος της περιοχής από τα χρόνια εκείνα κι έπρεπε να το βλέπουν, και το χρειαζόμουν κι εγώ στη φωτογραφία)

Και πριν αφήσουμε τον Ναό (εγώ τριγύριζα έξω ψάχνοντας για την κατάλληλη γωνία) ακούγονται οι φωνές του Ντίνου «έλα ξανά μέσα, έλα να δεις …»

ω! της ακόμα μεγαλύτερης έκπληξης, ο Άγιος Ξάνθος (έτσι το διαβάσαμε όλοι)

Σήμερα λοιπόν που τιμάται η μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα, 
ΚΑΙ Κυριακή της Ορθοδοξίας, έχουμε τη χαρά της ανάμνησης της Αναστήλωσης των Αγίων Εικόνων …

Πάντοτε οι Νικητές δημιουργούν ή παράγουν «Δίκαιο», στους νικημένους και επισήμως "ανάθεμα" (έτσι κάνουν οι άνθρωποι)